Inhoud
Apps worden door ons, de gebruikers, op veel van onze apparaten gebruikt. Ze doen er goed aan ons naar gerichte inhoud te leiden; een enkele bron van de informatie die we nodig hebben over een enkel onderwerp.
Met de opkomst van slimme apparaten zijn de argumenten dat apps een ‘webkiller’ zijn, toegenomen. Ontwikkelaars zijn ook massaal naar de ontwikkeling van native apps gegaan, omdat ze de geldelijke voordelen zien die het maken van een succesvolle app kan opleveren.
Zijn native apps echter echt het beste platform voor ontwikkelaarsinnovatie of gebruikerservaring? In dit artikel zal ik betogen dat het web het beste platform blijft voor app-ontwikkeling: niet alleen voor gebruikers maar ook voor ontwikkelaars die technische grenzen willen verleggen.
Gesloten systeem
Het app-ecosysteem wordt vaak geïnterpreteerd als een gesloten markt, gedomineerd door een paar belangrijke winkels, zoals de App Store van Apple en Google Play. Dit betekende dat ontwikkelaars native apps moesten bouwen voor gesloten ecosystemen. Maar het bedrijfsmodel voor gesloten systemen - die zijn ontworpen voor een specifiek hardwareplatform - is fundamenteel gebrekkig.
In plaats van de gebruiker de controle te geven over zijn eigen ervaring, net zoals het web dat doet, zijn native apps gemaakt om gebruikers in te sluiten. Ze kunnen ons vastzetten in een hardwaremodel, wat betekent dat we geen toegang hebben tot alle functionaliteit die we willen.
Ze kunnen ervoor zorgen dat we onze software consequent bijwerken of upgraden naar de nieuwste smartphone om de nieuwste inhoud te krijgen. In plaats van een innovatieve ervaring te bieden, beperken native apps het.
Dat is de reden waarom de lancering van het eerste Firefox OS-apparaat in 2013 een belangrijke mijlpaal betekende voor de mobiele industrie, aangezien het het mogelijk maakte apps te maken die volledig open webstandaarden waren.
Op standaarden gebaseerde technologieën, waaronder HTML5 en CSS3, maken het mogelijk dat webapps op vrijwel elk platform draaien via een moderne browser die aan de standaarden voldoet. Webapps zijn adaptief en responsief, waardoor ontwikkelaars meer tijd hebben om te innoveren, aangezien er minder tijd nodig is om nieuwe codeervaardigheden te leren of om een app te ‘inpakken’ voor levering in een native omgeving.
Open platform
Uiteindelijk is het web voor iedereen een open platform voor innovatie. In tegenstelling tot gesloten technologieën zal een app-ecosysteem op basis van internet nooit doodgaan of niet langer relevant zijn.
Het is waar dat apps handig kunnen zijn. In plaats van een lang adres in een webbrowser te typen, wordt u rechtstreeks naar de inhoud geleid waarnaar u zoekt. Daarom noemden sommigen de opkomst van de app het ‘begin van het internet’ - één pictogram, één klik en er verschijnt een gelikte interface.
En apps kunnen cool zijn. Van Angry Birds tot Candy Crush en Flappy Bird, we hebben entertainment binnen handbereik. We kunnen badges verzamelen, onze scores delen op Facebook of onze foto's linken aan Instagram.
Maar wat is het met de apps zelf dat handig of cool is? Zijn ze niet alleen ‘met snoep bekleed web’ - en geven ze u informatie die al beschikbaar is via uw browser?
En wat is er innovatief aan hen? De meeste mensen installeren populaire apps niet omdat het geweldige software is, maar vanwege het aantal andere abonnees. Gebruikers zelf zijn gecommoditiseerd.
De innovatiemythe
De meeste apps worden voortdurend bijgewerkt, maar innoveren nooit echt. En vaak begrijpen we de implicaties van deze updates niet echt. Als u bijvoorbeeld op Update App klikt, geeft de software zichzelf dan plotseling het recht om toegang te krijgen tot de foto's of contacten op uw telefoon en deze te gebruiken op een manier die de ontwikkelaar nodig acht?
Vaak hebben we geen inzicht in welke apps, en de bedrijven erachter, met onze informatie willen doen. We kunnen niet onder de motorkap kijken, en we kunnen niet voorkomen dat deze dingen gebeuren.
Maar waarom zouden gebruikers niet eenvoudigweg app-machtigingen kunnen beperken of verlenen wanneer ze maar willen? Zou het kunnen dat we ons momenteel midden in een inheemse app-hysterie in Tamagotchi-stijl bevinden?
De overeenkomsten zijn griezelig: apps vragen ons om ze te voeden, met ze te spelen, en als we geen last meer kunnen hebben, belanden ze in de hoek van de kamer en verzamelen ze stof. Hoeveel apps heb je op je telefoon en hoeveel gebruik je er daadwerkelijk?
Omdat native apps een zelfbediend bedrijfsmodel zijn, zijn ze niet bevorderlijk voor innovatie. In feite beperken ze het.
Volgende pagina: interoperabiliteit, webapps en een open toekomst
