Inhoud
Eerder dit jaar accepteerde ik een positie op een datingsite met miljoenen gebruikers. Ik werd aangenomen om gebruikersexperimenten te ontwerpen, wat een strijd werd tussen data en mijn intuïtie als ontwerper.
Uiteindelijk vond ik de juiste balans tussen wat de gegevens aangaven en wat mijn intuïtie me vertelde, om mijn doelen te bereiken.
Mijn intuïtie volgen
Mijn eerste project was om de inkomsten te verbeteren door een upgradepagina te verfijnen. Er zijn twee experimenten gebouwd om te testen tegen de controle, die beide de algemene sjabloon van de site hebben verbroken.
Experiment A bevatte een creditcardformulier op de pagina en experiment B bevatte een vernieuwd ontwerp van de controle. De experimentontwerpen waren esthetisch aantrekkelijker, maar presteerden nog steeds 0,5-1 procent onder de controle-upgradepagina.
De controlepagina was vrij skeletachtig: hij bevatte een lijst met functies aan één kant van de pagina en een abonnementselectieformulier met een oproep tot actie. Uit analyse van de gegevens bleek dat experiment A het slechtste van alle drie presteerde en dat het doorbreken van de sjabloon niets deed voor de abonnementstarieven.
Bij het verfijnen van de zaken bleven de sjabloon van het besturingselement en de aankoopstroom (inclusief het creditcardformulier dat in een nieuw venster verscheen) intact binnen het experiment. Hoewel het niet mooi was, hield het dicht bij het ontwerp van de besturing het vertrouwen van de gebruiker intact.
De gegevens toepassen
Nadat het experiment opnieuw was gestart, waren er nog steeds geen meetbare prestatie-indicatoren. Het voelde alsof ik tegen een muur stootte. Ik begon één wijziging tegelijk aan te brengen, maar het werd al snel duidelijk dat dit proces zeer kleine productieve resultaten opleverde - en de ontwikkelaars begonnen geïrriteerd te raken door alle tests.
Toen kreeg ik een openbaring: ik was op zoek naar het lokale maximum - ik had de testlimiet bereikt. Ik wilde innoveren, maar bovenal wilde ik dat gebruikers genoeg passie voelden over het product dat ze zouden willen betalen om te upgraden naar de premiumservice. Mijn nieuwe doel was om erachter te komen waarom deze experimenten maar bleven mislukken.
Om dit probleem op te lossen, moesten de juiste vragen worden gesteld. Het probleem moest toch meer zijn dan esthetiek? Op dat moment werkten de combinatie van gegevens en mijn onderbuikgevoel samen en werden solide hypothesen ontwikkeld om te testen.
Om het precies goed te krijgen
Een ding waar het product voor ging, was een merk dat wordt gewaardeerd door zijn gebruikers. Ik begon met het maken van e-mails die naar een klein percentage van het gebruikersbestand werden verzonden en zag snel resultaten. Mijn idee was dit: als zelfs een van onze gebruikers een soort emotie van deze e-mail zou voelen en ze ermee bezig waren, kon er iets nieuws worden geleerd.
Door uit de huidige stijlgids te stappen, kan ik me concentreren op het merk zelf. Ik heb leuke en speelse e-mails gemaakt die gunstig presteerden voor zowel het bedrijf als de gebruikers, maar niet zonder kritiek van mijn teamgenoten voor het verleggen van de grenzen van de stijlgids.
Maar er moesten natuurlijk nog meer tests worden uitgevoerd om te bewijzen dat deze methode werkte.
Er werd een versie van de e-mail getest die was aangepast op basis van wat de gegevens zeiden, wat resulteerde in een robotbericht dat de controle onvoldoende uitvoerde - waardoor ik aannam dat de gegevens het mij, of wie dan ook, niet konden vertellen , hoe u iets met betrekking tot deze problemen kunt ontwerpen.
Emotie moest in de ontwerpen worden toegepast, door middel van toon of beeld, om resultaten te krijgen die zowel de gebruiker als onze statistieken beïnvloedden.
Het grootste risico
Uiteindelijk zorgde een zeer risicovolle, humanistische benadering ervoor dat de gebruiker zich niet alleen gewild, maar ook nodig voelde. En welke gebruiker is niet nodig? Het doel was niet alleen het genereren van inkomsten, het was ook dat de gebruiker in het product investeerde. Ervan uitgaan dat u weet wat de gebruiker wil en dat de gegevens u alles vertellen, nou ja, ‘maakt u en mij belachelijk’.
Ontwerpers raken geobsedeerd door innoveren en vergeten de echte reden waarom we doen wat we doen, vooral in de context van ontwerpen met data. We moeten rekening houden met gegevens en onze eigen intuïtie, beide toepassen op wat we bouwen.
Falen is onvermijdelijk - totdat we toepassen wat we leren van hoe we falen, zullen we het lokale maximum blijven nastreven in plaats van te innoveren. Mijn mening is: houd gegevens niet boven gezond verstand. Kansen nemen. Volg je intuïtie. Laat data uw ontwerp ondersteunen, niet definieer het.
Woorden: Natasha Irizarry
Natasha Irizarry is een zelfbenoemde UX-evangelist. Ze werkt als consultant voor bedrijven met gebruikerservaring en ontwerpgerelateerde problemen. Volg haar op Twitter op @natashairizarry. Dit artikel verscheen voor het eerst in nummer 261 van net magazine.
Soortgelijk? Lees dit!
- Briljante selectie van Wordpress-tutorials
- 14 beste online codeercursussen
- Een app bouwen: probeer deze geweldige tutorials
