Inhoud
- Wat betekende design voor jou toen je jong was - zag je het als een mogelijke carrière?
- Waar heb je design gestudeerd en wat heeft je cursus je geleerd?
- Je werkte samen met de grote Herb Lubalin - hoe was die ervaring en wat nam er vanaf?
- Je hebt je eigen studio opgericht na 11 jaar Pantheon en bijna 2.000 boekjassen ontworpen - waarom ben je vertrokken?
- Vertel ons over een onvergetelijke klantervaring vanaf het moment dat u voor het eerst alleen vertrok. Hoe heeft het uw houding ten opzichte van de ’business’ gevormd?
- Bent u een schetsblok of een computercreatief? Hoe zou je bijvoorbeeld een logo-ontwerp maken?
- Je bent een goed gepubliceerde auteur [samen met Fili's echtgenoot, Steven Heller]: wat doet schrijven voor jou dat ontwerp niet?
- Elegantissima is je monografie van vorig jaar - wat zijn je persoonlijke hoogtepunten eruit en was het een uitdaging om samen te stellen?
- Sindsdien heb je de collectie live genomen met een tentoonstelling in samenwerking met decorontwerper Kevin O'Callaghan. Hoe heb je samengewerkt?
- Restaurant- en foodbranding en verpakkingsontwerp zijn waar u het meest om wordt gevierd - is er iets dat u echt niet lekker vindt?
Louise Fili is ronduit een pionier. Ze begon haar carrière onder het grote kruid Lubalin. Tussen 1978 en 1989 ontwierp ze als art director van Pantheon Books bijna 2.000 prachtig unieke boekomslagen.
Later richtte ze Louise Fili Ltd op, een studio die verantwoordelijk was voor het logo-ontwerp en de verpakking van merken als Good Housekeeping, Crane & Co. en het Tiffany-monogram. Tot nu toe heeft ze onderscheidingen ontvangen van The Society of Illustrators, de New York Art Directors Club en opgenomen in de Art Directors Hall of Fame.
En ondanks deze geweldige klim naar de wereld van branding, wordt het werk van Fili geroemd om zijn vakmanschap. Haar illustraties en kalligrafie zijn altijd weelderig verfijnd, en haar toewijding aan de wereld van food branding onthult de passie van haar leven voor gastronomie.
In 2012 werd een monografie, Elegantissima: The Design and Typography of Louise Fili, gepubliceerd, die een compromisloos oeuvre onthult van een echt onderscheidende creatieveling.
Wat betekende design voor jou toen je jong was - zag je het als een mogelijke carrière?
Ik was altijd al geïnteresseerd in design, zelfs voordat ik wist wat het was.Als vierjarige sneed ik 's nachts stiekem lettervormen in de muur boven mijn bed.
Toen ik acht was, kreeg ik het in mijn hoofd dat ik romanschrijver zou worden en al mijn energie zou steken in het ontwerpen van de omslag, en daarna mijn interesse in het schrijven van het boek zou verliezen.
Toen ik op de middelbare school zat, liet ik een Osmiroid-pen halen die achter in het tijdschrift The New Yorker stond geadverteerd, en ik leerde mezelf kalligrafie.
Binnenkort zou ik verluchte manuscripten van Bob Dylan-songteksten maken om aan mijn klasgenoten te verkopen. Ik wist nog steeds niet wat grafisch ontwerp was. Destijds heette het commerciële kunst - een erg onsexy term.
Waar heb je design gestudeerd en wat heeft je cursus je geleerd?
Ik studeerde kunst aan Skidmore College, waar ze zeiden dat je ‘grafisch georiënteerd’ was als je niet kon schilderen.
Toen kwam het allemaal samen voor mij: kalligrafie, boeken maken, borden fotograferen - ik ontdekte eindelijk dat alle dingen die ik leuk vond eigenlijk grafisch ontwerp waren.
Ik hield van het maken van boeken, het gebruik van metalen letters of kalligrafie. Mijn laatste project was een handgeschreven Italiaans kookboek.
Je werkte samen met de grote Herb Lubalin - hoe was die ervaring en wat nam er vanaf?
Het was een buitengewone ervaring om voor Herb te werken, waar de aandacht voor typografie anders was dan ik ooit had meegemaakt. Mijn kantoor bevond zich fysiek dicht bij Herb's, wat me de unieke kans gaf om getuige te zijn van zijn denkproces.
Het was fascinerend om hem een ontwerp te zien schetsen, en een belangrijke afhaalmaaltijd voor mij.
Je hebt je eigen studio opgericht na 11 jaar Pantheon en bijna 2.000 boekjassen ontworpen - waarom ben je vertrokken?
Bij Pantheon was ik op een missie om te bewijzen dat een boekomslag niet hoeft te schreeuwen om iemands aandacht te trekken. Ik denk dat de omslag die ik heb gemaakt voor The Lover daar het beste voorbeeld van is.
Mijn zoon werd geboren en Pantheon gaf me drie maanden verlof en een faxapparaat. Ik had thuis al een studio, een groep klanten in de uitgeverswereld en interesse in diversificatie. Ik realiseerde me dat het niet nodig was om terug te gaan naar het Pantheon.
Vertel ons over een onvergetelijke klantervaring vanaf het moment dat u voor het eerst alleen vertrok. Hoe heeft het uw houding ten opzichte van de ’business’ gevormd?
Toen ik voor het eerst begon met ontwerpen voor restaurants, realiseerde ik me dat dit het tegenovergestelde was van publiceren; Ik merkte dat ik te maken had met klanten die net geen gangster hadden. Toen ik vertelde dat ik problemen had met een andere cliënt, keek een restauranthouder me recht in de ogen en zei: "Louise, waarvoor ben je naar een advocaat gegaan? Waarom ben je niet naar mij gekomen?"
Ik realiseerde me dat a) hij geen grapje maakte, en b) dit de eerste woorden zijn die Don Corleone uitsprak in The Godfather. Dit was inderdaad een andere wereld. Aan de andere kant had ik altijd een tafel.
Bent u een schetsblok of een computercreatief? Hoe zou je bijvoorbeeld een logo-ontwerp maken?
Schetsen is voor mij het meest opwindende deel van het proces. Er zit zoveel potentieel in een losse maar weloverwogen schets. Ik ontwerp logo's op dezelfde manier als ik boekomslagen heb ontworpen voor zoveel jaren: ik ging zitten met een overtrekblok en potlood, tekende een rechthoek en begon de titel van het boek keer op keer te schrijven, pagina na pagina, en liet de woorden spreken naar mij.
Na een tijdje ging het van een wirwar van krabbels naar een meer verfijnde typebehandeling. Ik zou me realiseren dat dit een lettertype was dat niet bestond, en ik zou dan moeten plannen hoe ik het zou gaan maken.
Je bent een goed gepubliceerde auteur [samen met Fili's echtgenoot, Steven Heller]: wat doet schrijven voor jou dat ontwerp niet?
Ik heb verschillende boeken met Steve gemaakt over typografie en design, gebaseerd op onze vele collecties. De laatste tijd heb ik mijn eigen boeken over Italië gemaakt, waar ik enorm van geniet. Ik ga binnenkort een boek drukken over mijn foto's van Italiaanse winkel- en restaurantborden, die ik al meer dan 30 jaar documenteer. Daarna komt Parijs!
Elegantissima is je monografie van vorig jaar - wat zijn je persoonlijke hoogtepunten eruit en was het een uitdaging om samen te stellen?
Niets is stressvoller of emotioneler dan het maken van je eigen monografie - je hele leven en carrière zien flitsen voordat je een filmtrailer leuk vindt. Het was ook de meeste tekst die ik ooit had geschreven - en in de eerste persoon, die altijd zo pompeus lijkt.
Maar door dit samen te stellen, kreeg ik de kans om in perspectief naar mijn carrière te kijken, wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik heb veel geleerd van de ervaring en voel me nu comfortabeler bij het schrijven - en soms geniet ik er zelfs van!
Sindsdien heb je de collectie live genomen met een tentoonstelling in samenwerking met decorontwerper Kevin O'Callaghan. Hoe heb je samengewerkt?
Ik werd uitgenodigd voor mijn eerste retrospectieve tentoonstelling, en de enige manier waarop ik me dat kon voorstellen, was door een reeks kameromgevingen te creëren - een keuken gevuld met voedselverpakkingen; een bibliotheek met boekontwerpen; een bistro met menu's, visitekaartjes, lucifers en wijnflessen; en tot slot een boudoir om intieme kleding te huisvesten.
Ik legde het idee uit aan Kevin, die het idee nam en mijn 40-jarige carrière transformeerde in een huis met meerdere kamers, elke omgeving met zijn eigen onderscheidende kleur.
Een zonnig gele keuken behangen met Irving Farm-patronen, een decoratieve koelkast met ijs erin en een bakkersrek met biscotti, jam en crackers.
De violette bank is bezaaid met brieven die zijn verzegeld met liefdesstempels en een negligé van Hanky Panky. Een dieprode bibliotheek met verlichte open haard lonkt, net als de twee glazen rode wijn bovenop een bistrotafel. Het was een geweldige installatie - ik wilde daar wonen.
Restaurant- en foodbranding en verpakkingsontwerp zijn waar u het meest om wordt gevierd - is er iets dat u echt niet lekker vindt?
Ik moet zeggen dat ik geen verpakkingsproject aanneem als ik het product niet leuk vind. Het zou moeilijk zijn om iets te ontwerpen waar ik me niet goed bij voel. Ik eet graag alles, behalve voedsel dat ik niet lekker vind, dat is alles met zuivel erin.
Woorden: Tom Dennis
Louise Fili's nieuwste boek, Grafica della Strada: The Signs of Italy (Princeton Architectural Press) zal in oktober 2014 verschijnen. Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Computer Arts nummer 225.
