Inhoud
- 01. The Dark Knight Rises - Ontmanteling van vliegtuigen in de lucht
- 02. 2001: A Space Odyssey (1968) - Het interieur van de Discovery One
- 03. Apollo 13 - Zwevend in de ruimte
- 04. The Fly (1986) - De metamorfose van Seth Brundle
- 05. Inception (2010) - Zero-gravity corridor punch-up
- 06. Aliens (1986) - The Alien queen
- 07. The Abyss (1989) - Het Deepcore-mijnbouwplatform
- 08. Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004) - Baby Joel onder de tafel
- 09. Alien (1979) - De chestburster
- 10. The Thing (1982) - Je maakt een grapje ...
De termen speciaal effect en visueel effect worden vaak zonder onderscheid gebruikt om iets verbazingwekkends op het scherm te beschrijven. Maar het zijn eigenlijk heel verschillende beesten: visuele effecten zijn die elementen die tijdens de postproductie zijn toegevoegd - en tegenwoordig hebben ze vooral te maken met de toevoeging van digitale personages, landschappen, robots die buitenaardse stoten maken, enzovoort. Deze worden allemaal achteraf toegevoegd, meestal nadat de hoofdshoot is ingepakt.
Speciale effecten worden echter live op de set gecreëerd en ‘in de camera’ vastgelegd zonder dat de afbeelding later wordt bewerkt. Hoewel het zeldzaam is dat een speciaal effect tegenwoordig niet wordt versterkt, ook niet door kleurcorrectie, draadverwijdering, rook, puin enzovoort, werden de beelden grotendeels live op de set gemaakt. Hier zijn 10 ongelooflijke voorbeelden ...
01. The Dark Knight Rises - Ontmanteling van vliegtuigen in de lucht
Christopher Nolan is niet echt een voorstander van het vervalsen van dingen met CG, spaarzaam gebruiken, alleen wanneer dat nodig is en wanneer het er absoluut echt uitziet. Dus toen het script voor de nieuwste Batman-film opriep om een vliegtuig in de lucht vast te leggen en te ontmantelen, ging hij het gewoon doen.
Een CIA-turboprop wordt vastgemaakt aan een ongemarkeerde C130 Hercules door gemaskerde mannen die abseilen vanaf de open achterkant van het vrachtvliegtuig. De echte turboprop wordt dan vervangen door een mock-up, waarvan de vleugels worden afgescheurd vanwege windweerstand, en het staartgedeelte wordt verwijderd met explosieven.
Het interieur werd opgenomen in de studio op een cardanische set, waardoor Nolan de acteurs realistisch rond kon tuimelen. Voor het laatste schot wordt het vleugelloze karkas gedropt in het dorre landschap van de Cairngorms, een paar honderd meter lager. Het is een gewaagde, briljante reeks die er met CG-elementen nog nooit zo overtuigend zou hebben uitgezien.
02. 2001: A Space Odyssey (1968) - Het interieur van de Discovery One
Misschien wel de beste filmset ooit gemaakt, het gigantische roterende interieur van het Discovery One ruimteschip werd gebouwd als een enorme, roterende centrifuge. Gebouwd in MGM's Borehamwood-studio door de Vickers-Armstrong Engineering-groep, kostte het apparaat $ 750.000, was 12 meter in diameter, 3 meter breed en woog 30 ton.
De acteurs werden neergeschoten terwijl ze door de binnenkant van het ruimteschip liepen, door de camera vast te zetten en de centrifuge stapvoets te laten draaien. In één scène komt Keir Dullea de kamer binnen en loopt halverwege de omtrek, terwijl Gary Lockwood op zijn stoel wordt vastgebonden en de scène ondersteboven begint aan de bovenkant van de set. Genie.
03. Apollo 13 - Zwevend in de ruimte
Er zijn veel manieren om de gewichtloosheid van de ruimte te vervalsen: je acteurs aan draden hangen, ze domweg traag laten bewegen, terwijl ze met hun armen zwaaien ... Of je zou het, weet je, echt kunnen doen. Dat is wat Ron Howard koos voor zijn bijna-rampzalige ruimtefilm.
De bemanning creëerde replica's van de Apollo Command en Lunar Modules aan boord van NASA's KC-135 gewichtloze trainer, een Boeing 707 die de ‘Vomit Comet’ wordt genoemd. Het vliegtuig vliegt in een boog en gedurende 23 seconden tijdens de duik naar beneden geniet iedereen aan boord van de sensatie van nul-G. Om alle nodige scènes op te nemen, hebben Howard en zijn team ongeveer 600 gewichtloze sessies doorstaan.
Bekijk de Apollo 13-crew in actie op Tom Hanks Online.
04. The Fly (1986) - De metamorfose van Seth Brundle
Het is een carrièrebepalende rol voor Jeff Goldblum, maar de echte sterren van deze lichaams-horrorshow zijn de ongelooflijke make-up en protheses die zijn geleidelijke transformatie van wetenschapper Seth Brundle naar zijn insectoïde alter ego, Brundlefly, onthullen.
Chris Walas werd erbij gehaald om de talrijke effecten te produceren die variëren van een milde huiduitslag tot een volledig gearticuleerd, op afstand bediend bidpedaal wezen, ook wel de "Space Bug" genoemd. De film bevatte ook een cardanische set, waardoor Goldblum over de muren en het plafond kon lopen, en er is een gruwelijke reeks van de slechterik die zijn hand en been laat oplossen door Brundlefly's zure braaksel.
05. Inception (2010) - Zero-gravity corridor punch-up
Inception's droom-in-dromen-verhaal zit vol met unieke beelden, maar degene die de meeste mensen aan het praten kreeg, was de duidelijk niet CG, maar hoe-in-godsnaam-deden-die ganggevechtsequentie.
Om het voor elkaar te krijgen, werden verschillende versies van de set gebouwd: een verticaal zodat de acteurs aan draden konden worden opgehangen of op rigs konden worden gestut; sommige ondersteboven; en - op basis van zijn aanwijzingen uit 2001: A Space Odyssey - een die langs zijn as kan draaien. De enorme set van 30 meter lang was gemonteerd in acht ringen met een diameter van 9 meter, nauwkeurig ontworpen om de constructie soepel te laten draaien tot 8 tpm.
Het werd gebouwd in een omgebouwde luchtschiphangar uit de Eerste Wereldoorlog op RAF Cardington in Bedfordshire, en de laatste gechoreografeerde vechtscène duurde drie weken met ongeveer 500 bemanningsleden bij de hand tijdens de shoot. Toegegeven, de laatste reeks werkt alleen vanwege een handige verwijdering van de rig tijdens de postproductie, maar door tussen de verschillende technieken te snijden, weet het publiek nooit precies waar het naar kijkt en het eindresultaat is behoorlijk verbijsterend.
06. Aliens (1986) - The Alien queen
Voordat hij met Avatar de koning van digitale verhalen werd, was James Cameron een meester in het gebruik van speciale effecten - schaalmodellen, matte schilderijen, geforceerde perspectiefsets, doorzichtprojectie, miniaturen - om het onwerkelijke echt te maken.
Aliens is een hoogstandje van effecttechnieken, dat vandaag de dag nog grotendeels overeind blijft. De koningin zelf - onder toezicht van de legendarische Stan Winston - werd gerealiseerd met behulp van een mix van staafpoppen en een replica op ware grootte, waarin twee poppenspelers waren ondergebracht die twee paar van vier onderarmen werkten. Het tuig hing aan kabels of werd van onderaf ondersteund, afhankelijk van het schot.
Het wezen gebruikte ook hydraulica voor de belangrijkste beweging van het lichaam, waarbij de staart werd bediend door draden en de benen op staven bewogen - er waren maximaal acht bemanningsleden nodig om het wezen tot leven te brengen. De climaxstrijd tussen de gigantische koningin en Ripley's elektrische lader zijn voornamelijk staafpoppen van ongeveer 60 cm hoog, met slimme verlichting en slimme montage.
07. The Abyss (1989) - Het Deepcore-mijnbouwplatform
James Cameron is niet iemand die dingen half doet, dus toen zijn script voor een onderzeese ontmoeting met buitenaardse wezens een diepzeemijnbouwinstallatie opriep, besloot hij dat hij er een zou bouwen - onder water.
Toen er geen studio's of tanks konden worden gevonden die groot genoeg waren, wendde hij zich tot de Cherokee-kerncentrale nabij Gaffney in South Carolina - een verlaten faciliteit van $ 700 miljoen die toevallig een nucleair insluitingsvat had dat 7,5 miljoen liter water kon bevatten. De Deepcore-rig werd ter plaatse gebouwd van enorme metalen componenten, verankerd in een betonnen kolom van 90 ton en vervolgens bedekt met 18 meter water - de tank was zo groot dat het vijf dagen duurde om hem te vullen.
Om de aardedonkere omstandigheden op de bodem van de oceaan na te bootsen, dreef het water miljoenen kleine plastic kralen op het oppervlak en bedekte een enorm zeildoek de tank. Toen het materiaal beschadigd raakte tijdens een storm, besloot Cameron om 's nachts te fotograferen, waardoor de toch al zware opnames nog moeilijker werden.
08. Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004) - Baby Joel onder de tafel
De techniek in het geestverruimende liefdesverhaal van Michael Gondry is bijna net zo oud als de film zelf. Wanneer Joel van Jim Carrey zich thuis herinnert als een kind dat zich onder de keukentafel verstopte, vereiste de scène dat Carrey en Kate Winslet interactie hadden - hoewel Carrey zogenaamd zo groot is als een klein kind in plaats van een twee meter lange komische acteur.
De opname is allemaal in de camera gemaakt met behulp van een lange Ames-kamer, met een geforceerd perspectief en extra grote rekwisieten, dus de verre figuur van Carrey lijkt veel kleiner te zijn. Het effect werkt omdat de camera met één lens geen dieptewaarneming heeft en de slim vervormde kamer ziet zoals deze er normaal uitziet. Hetzelfde effect is te zien in Willy Wonka & The Chocolate Factory en Peter Jacksons Lord of the Rings-trilogie wanneer de Hobbits met andere personages moeten verschijnen.
09. Alien (1979) - De chestburster
In 1979 waren computergraphics niet meer dan stotterende draadframe-afbeeldingen, dus voor de chestburster-scene moest regisseur Ridley Scott vertrouwen op ouderwets vernuft. En hoewel basaal, was het mengsel van een nepborstholte gevuld met slachtafval van de plaatselijke slagers en visverkopers met een lelijke buitenaardse foetus op een stokje, voldoende om het gewenste effect te creëren.
Toen de rest van de cast op de set werd gebracht, stonk het, en ze waren al gespannen, niet wetend wat er ging gebeuren. Wanneer de alien dan daadwerkelijk tevoorschijn komt, compleet met podiumbloed dat uit slangen wordt afgevuurd, is de blik van schrik en afgrijzen op hun gezichten echt. Met het voordeel van herhaaldelijk kijken, is het wezen zelf niet zo overtuigend (vooral omdat het een Muppet-achtige uitgang is), maar dat "wat er net is gebeurd?" moment is een echt stukje filmische legende geworden.
10. The Thing (1982) - Je maakt een grapje ...
De remake van John Carpenter van de klassieke monsterfilm uit 1951 kwam vrijwel uit het niets om een grote cultklassieker te worden. De ster van de show is natuurlijk de vormveranderende alien, die vrolijk van de ene vorm naar de andere transmuteert om detectie te voorkomen.
De film is gebaseerd op een serie decorstukken, georkestreerd door make-upeffectkunstenaar Rob Bottin, waarin de volledige kracht van pneumatiek, animatronics, armaturen, kabels en scheurende latex tot uiting komt.
De organische gekheid bereikt zijn hoogtepunt in de hartaanvalscène, waarin het personage Norris (of liever een buitenaardse kopie van Norris) een hartaanval krijgt en defibrillatie vereist. De armen van de behandelende arts worden vervolgens afgeknaagd door Norris 'ribbenkast - nee, echt waar - en in een poging te ontsnappen, doet Norris' hoofd een bod naar de deuropening, wat aanleiding geeft tot de klassieke lijn ...
Woorden: Steve Jarratt
Steve Jarratt houdt al jaren van CG. Hij levert regelmatig bijdragen aan 3D World en redigeerde het tijdschrift voor een periode van twee jaar.
