Inhoud
- Interactieve pyrotechniek
- Computermuziek
- Flash games
- Op weg naar open source
- Verder naar PixelPyros
- Pyro-problemen
- Intellectueel eigendom
"Mezelf voorstellen?" Seb Lee-Delisle lacht, lacht en friemelt in zijn stoel. "Je weet hoe moeilijk het is om je eigen profiel te schrijven, toch? Nou, op dit moment ben ik een fulltime kunstenaar, digitale installaties bouwen ... coole dingen bouwen met computers. Ik doe wat presentaties en overleg over creatief coderen. Ik probeer mensen te helpen bij het verkennen van creatieve toepassingen van computers. "
Met een voelbaar gevoel van opluchting leunt hij achterover in zijn stoel en ademt uit. "Dat wordt nooit gemakkelijker", besluit hij.
Als het gaat om computergebaseerde creativiteit, is het moeilijk om iemand te bedenken wiens aderen meer cafeïnehoudende bits en bytes bevatten dan die van Seb Lee-Delisle. Hij is de man achter PixelPyros, een digitale vuurwerkshow die de wereld rondtoert.
Interactieve pyrotechniek
Waar vuurwerk afhankelijk is van buskruit, drijven lasers PixelPyros aan. Ze smeren sprankelende bogen en uitbarstingen van kleur op een twintig meter hoog scherm. De show is ook interactief. Kijkers - of liever, deelnemers - lanceren vuurwerk door hun handen voor lichtbollen te bewegen.
"Ik hou ervan mezelf uit te dagen", legt hij uit, gezien de motivatie achter PixelPyros. "Ik hou ervan mezelf uit te dagen en dingen te maken. Zeker, een groot deel van wat me fascineert, is het oplossen van problemen. Als ik een Rubik's Cube zie die in de war is, doet hij mijn hoofd erin. Ik moet het oplossen. Dingen bouwen is gewoon een goede zaak. gevoel."
Andere projecten zijn onder meer Lunar Trails en PixelPhones. De eerste is een kunstinstallatie die is gebouwd rond een Lunar Lander-gamekast uit 1979. Terwijl je speelt, tekent een robot je bewegingen op een gigantisch canvas. De resultaten zijn delicaat, grillig en vreemd doen denken aan Bubble Chamber-nummers.
PixelPhones is een open source platform dat de smartphones van kijkers omzet in pixels in een kunstwerk. Stel je een heldere sterrenbeeldkaart voor van alle smartphones in een theater en je bent op de goede weg.
Dus, wanneer verschenen computers voor het eerst in zijn leven? 'Heel vroeg. Mijn vader was docent natuurkunde en hij bracht thuiscomputers mee om mee te spelen. Ik herinner me dat mijn broer en vader een heel vroege computer hadden die de Nascom heette. Het geheugen werd geteld in bytes. Op de een of andere manier maakten ze een spatie. Invaders-spel ervoor. Het was magie voor mij! Ik moet toen negen of tien zijn geweest. '
"Ik herinner me dat ik voor het eerst een computer in handen kreeg toen ik elf was. Ik leerde BASIC op een kleine handcomputer. Dat lijkt futuristisch, nietwaar? Ik denk dat het een Sharp was. Je kon dingen afdrukken [naar het scherm] en laat het piepen. Dat was het, "lacht hij.
"Het interessante is", zegt hij, "ik probeerde altijd tekeningen te maken, plaatjes, animaties en spelletjes te maken. Destijds had je natuurlijk geen andere keuze dan programmeren te leren. We hadden geen Photoshop. Mijn hele motivatie voor programmeren was om plaatjes te maken. En weet je, vandaag probeer ik gewoon hetzelfde te doen. Ik probeer plaatjes te tekenen met computers, "vervolgt hij.
Computermuziek
Lee-Delisle maakte ook muziek. "Een van mijn vrienden runde een Amiga-demogroep Share and Enjoy. Hij stopte wat van mijn muziek in een demo genaamd Amazing Tunes II."
Ondanks zijn enthousiasme voor computers bracht Lee-Delisle zijn twintiger jaren door in een band. "Dat was mijn focus. Het was mogelijk 1996. We wilden iets belangrijks maken over het op internet zijn. Dus leerde ik hoe ik websites voor mijn band kon maken. We kregen veel aandacht omdat we een van de eerste internetbands waren. . "
Helaas heeft de band het niet helemaal gehaald en moesten de leden een baan krijgen. Lee-Delisle nam een baan aan bij een e-learningbedrijf. Hij zegt: "Ik was alleen freelance. Ik deed veel werk bij [Adobe] Director en toen leerde ik Flash."
Flash games
Het wordt duidelijk dat Flash een echte openbaring was voor Lee-Delisle. "Ik raakte erg enthousiast over Flash-games. Ik wilde echt voor Curb werken. Ze waren een groot Flash-gameshuis in Brighton. Eind jaren 90 en begin 2000 waren ze de slechteriken van de digitale wereld."
Lee-Delisle richtte zijn eigen bedrijf op en werd het zaad van Plug-in Media. 'Mijn eerste klant was Curb.' Lee-Delisle legt uit. "Ik deed misschien een paar dagen per week voor Curb. Ik heb een aantal grote projecten gedaan. Iets voor Sony en een paar games.
"Een of twee van mijn spellen wonnen prijzen. Een in het bijzonder [Stan James Free-Kick Challenge] had miljoenen en miljoenen keer gespeeld. Het was enorm succesvol. En toen begon ik Plug-in een beetje te laten groeien. Ik deed wat internet. ontwerpwerk ook. Pas toen ik me op games concentreerde, begonnen de dingen naar behoren te werken. "
Een artiest genaamd Dominic Minns sloot zich aan bij Plug-in. Hij had contacten bij de BBC, dus Plug-in begon te pitchen voor grote projecten. De BBC werd een grote klant en Plug-in begon zich te specialiseren in het maken van Flash-spellen. "Ik denk dat dit rond 2006 zou zijn geweest", herinnert hij zich.
"En Plug-in begon gewoon te groeien en te groeien in de komende jaren, totdat er ongeveer 15 mensen waren. We begonnen met een aantal hele grote projecten zoals [CBeebies] Groot en Klein."
Voor degenen die de BBC-tv-kanalen van de kinderen niet hebben bezocht, is Big and Small een show over een vriendelijke paarse pop en een springerige oranje pop. Voor hun inspanningen voor het grote en kleine Flash-spel heeft Plug-in een BAFTA gewonnen. Vervolgens kwam er weer een BAFTA voor werk aan het ZingZillas-spel, opnieuw voor een BBC-kinderprogramma.
Op weg naar open source
Terwijl Plug-in bloeide, begon Lee-Delisle opnieuw. "Ik begon te spreken op conferenties en bij te dragen aan open source. Ik was lid van het Papervision-team, een 3D open source-engine voor Flash. Ik begon bij te dragen aan open source.
Ondanks het succes van de firma die hij begon, begon Lee-Delisle zich er steeds minder door vervuld te voelen. "Ik begon me te realiseren dat [Plugin] niet was wat ik wilde doen.Ik was nog steeds bezig met open source-dingen en schreef op mijn blog. Ik deelde alles wat ik leerde. ”Terwijl hij zich de herinneringen herinnert, breekt Lee-Delisle in een volle glimlach.
De blik van vreugde verdwijnt even later. "Ik realiseerde me dat dit een beetje een conflict was met het bedrijf. Ik denk dat mijn partners het zat waren toen ik de hele tijd in Amerika was, rondrennen om conferenties te houden terwijl ze al het werk deden. Ik denk dat het iets waardevols was. maar hun standpunt was ... "Hij pauzeert, lacht en zegt:" anders ".
En dus nam hij afscheid van Plug-in. "Ik heb net besloten het bedrijf te verlaten, wat erg moeilijk was. Het is moeilijk om uit iets te komen waar je aan begonnen bent, toch? Er vliegen veel emoties rond. Het is als een scheiding. Maar het was het beste wat je kon doen."
Verder naar PixelPyros
Onze discussie kronkelt terug naar PixelPyros en hoe het is ontstaan. "Het was een flink aantal jaren geleden. Het was een bijproject. Ik had gezien dat Graffiti Research Labs een projectoproep Lasertag had. Je zou graffiti kunnen taggen op een gebouw met een laser ... de tag zou worden geprojecteerd door een projector met een redelijk laag vermogen [het is een laag vermogen vergeleken met de projectoren die we gebruiken, maar nog steeds vier keer helderder dan de meeste huishoudelijke projectoren] Misschien een projector van 4000 lumen.
"Ik raakte erg opgewonden. Ik had er nooit aan gedacht dat je op een gebouw zou kunnen projecteren. Ik heb een demo in Flash gemaakt. Ik heb het op een gebouw geprojecteerd en webcam-bewegingsdetectie gedaan, allemaal in Flash, en wat vuurwerk gemaakt. Het was eigenlijk een beetje onzin, vergeleken met het enorme project dat het werd. "
Ondanks het bescheiden begin van PixelPyros in 2007, merkte Lee-Delisle dat hij het idee niet van zich af kon schudden. "Iets eraan resoneerde echt met mij. Het sprak tot mijn verbeelding."
Pyro-problemen
In 2012 begon Lee-Delisle met de bouw van het project. "Het was op het Brighton Digital festival. Ik begon met mensen te praten en leerde mensen kennen die goed waren in het verkrijgen van financiering van de Arts Council. Naïef begon ik aan deze taak om dit project te bouwen. Ik vroeg een beurs aan en kreeg die op de een of andere manier en Eerlijk gezegd ging alles mis! "
Gedurende de productiefase van vier of vijf maanden had het team problemen met het vinden van locaties, projectie, verzekering, gezondheid en veiligheid, crowd control, evacuatieplannen, het vinden van een productiemanager en het inhuren van apparatuur.
Maar PixelPyros draaide perfect in de nacht. De show ging door het land en speelde vijf dates op vier locaties en voor tienduizenden mensen.
Onze chat gaat over naar open source, een onderwerp dat Lee-Delisle na aan het hart ligt. "Ik zou het werk dat ik doe niet kunnen doen als het niet voor open source was", vertelt hij ons. "LunarTrails maakt massaal gebruik van Processing en Arduino. PixelPyros is gebouwd op open frameworks en gebruikt veel bijdragen van mensen in de gemeenschap."
Hij schommelt achterover in zijn stoel en gaat verder. "Je weet dat mensen de hele tijd tegen me zeggen: 'waarom verdien je geen geld met je werk? Waarom start je geen bedrijf dat PixelPyros over de hele wereld verkoopt?' Maar door het open source te maken, laat het mijn gevoel los van bewaring ... van eigendom. "
Intellectueel eigendom
Het is duidelijk dat Lee-Delisle geen complete weigering is als het gaat om het idee van intellectueel eigendom en eigendom. Hij leunt doelbewust voorover in zijn stoel en zegt: "Nu, natuurlijk. Als iemand de code zou nemen en een show zou maken die precies hetzelfde is als PixelPyros, zou ik geïrriteerd zijn. Mensen zouden moeten kunnen delen en ervan moeten kunnen profiteren."
"Ik heb een paar beroemde internationale rocksterren laten rondsnuffelen [PixelPhones]. Eentje zei dat als we je hiervoor gaan betalen, we het willen bezitten. Ik zei 'nee'. Daar gaat het niet om.
"Ik heb hier veel tijd in gestoken. Ik wil niet dat iemand het bezit. Ik wil niet eens dat ik het bezit. Het synchroniseren van alle telefoons in een kamer is niet origineel, maar dat is het niet eerder op deze manier gedaan omdat het echt moeilijk is!
"Ik wil niet dat andere mensen meemaken wat ik heb meegemaakt om het opnieuw te maken. Ik heb liever dat ze mijn spullen gebruikten en dan zouden ze me misschien als consultant binnenhalen. Voor mij is dat veel beter dan ik leg er een patent op en klaag iedereen aan die telefoons koppelt. Dat is onzin. Dat is niet wat ik met mijn leven wil doen. '
Is PixelPyros open source? "De bron voor PixelPyros is er allemaal voor jou om te zien op mijn GitHub. Ik heb er nog geen licentie aan gekoppeld omdat ik niet echt kan achterhalen welke licentie ik het moet geven! Je kunt zeker naar de bron kijken, maar, Ik ben nog steeds aan het uitzoeken wat de beste manier is om het in licentie te geven. "
Ten slotte raken we nevenprojecten aan. Lee-Delisle zegt: "Het starten van een project is eenvoudig. Het afmaken is moeilijk. Als je projecten daadwerkelijk afmaakt, onderscheid je je van bijna alle anderen. Mensen zijn gewoon erg onvoorbereid op de hoeveelheid werk die nodig is om een project af te maken.
"Daarom zeg ik altijd: als je een bijproject doet, maak het bouwbaar. Maak het klein. Het is beter om een klein project af te maken dan een heel groot project te beginnen."
Dus wat is de volgende stap voor de man die digitaal vuurwerk maakt? "Ik weet niet of ik hierover moet praten," zegt hij, terwijl hij naar voren schommelt in zijn stoel en stralend. "Ik wil een simulatie maken van door de bliksem getroffen worden. Niemand doden, maar ik zou een heel gaaf bliksemeffect kunnen maken met een laser."
Fotografie: Rob Monk
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in net tijdschrift uitgave 251 (maart 2014).
Naast het uiterlijk van Seb Lee-Delisle, Genereer Londen zal 15 andere geweldige sessies bevatten, verspreid over twee dagen over webanimaties, prestaties, UX-strategie, teamwerk, productontwerp, toegankelijkheid, gespreks- en adaptieve interfaces en nog veel meer. Er is ook een volledige dag met workshops op 20 september, en als je een bundel koopt, bespaar je £ 95. Reserveer vandaag nog uw plek!
