Inhoud
Dit artikel verscheen voor het eerst in nummer 239 van .net magazine - 's werelds best verkochte tijdschrift voor webdesigners en -ontwikkelaars.
Het is veel winstgevender om iemand persoonlijk te interviewen. Als je bij hen zit, kun je de minieme veranderingen in gezichtsuitdrukking, de beweging van het oog of een verandering in houding zien die erop wijzen dat je een vraag hebt gesteld die verdere verkenning zou kunnen terugbetalen. Iedereen, zoals het oude pokerspel-cliché luidt, heeft een tell.
Helaas kan Skype het voordeel van deze journalist tenietdoen. Met dit in gedachten ben ik bang om Adobe's Divya Manian te ontmoeten via, wat een nogal chagrijnige Skype bleek te zijn. Met videoconferenties ingeschakeld, ziet ze eruit als een versie van zichzelf gemaakt van Lego: een lage resolutie en stotterende karikatuur. Naast de meest harde uitdrukkingen had de technologie haar gezicht tot een onleesbare verzameling JPEG-achtige blokken gemaakt.
Maar misschien was er iets. Terwijl we praten, wordt het duidelijk dat Skype - ironisch genoeg - zeer succesvol is in het vastleggen en overbrengen van wat haar bepalende kenmerk zou kunnen zijn. Ik had nog nooit iemand zo zien verschuiven en zwaaien tijdens een videoconferentie. Ze is nooit stil. Het is bijna alsof ze wanhopig de beperkingen van de rechthoek van Skype wil verlaten, weg wil schieten en iets wil doen. Het is geen cafeïnehoudende, nerveuze energie, het is eerder een voelbare en volkomen natuurlijke rusteloosheid.
Dus als ze flitst, beginnen we. Wat is haar dagelijkse baan? "Ik ben een productmanager in het Adobe Web Engine-team, waar we werken aan functies waarvan wij - Adobe - denken dat ze belangrijk zijn voor het web en over de nodige vaardigheden beschikken om bij te dragen aan [...] [we implementeren ze in WebKit] zodat ze is niet alleen een goed idee, maar het is iets praktisch en iets dat in alle browsers beschikbaar is. "
Na haar afstuderen werkte Divya voor Motorola als ontwikkelaar van apparaatstuurprogramma's met embedded C ++. "Ik kon het niet lang aan", grijnst ze met volle kracht. “Na vijf maanden ben ik gestopt. Ik was niet echt een C ++ -programmeur. Ik wilde ontwerper worden. Ik was daar erg in geïnteresseerd en niet zo in C ++. " Ze pauzeert en zegt bij wijze van samenvatting: "Ik was niet zo geïnteresseerd in chauffeurs ..."
Nog steeds bukken en weven, vervolgt ze haar verhaal: "Ik studeerde computertechniek in Singapore op het moment dat bloggen een vlucht nam, maar ik wist niet wat bloggen was. Ik zag een aantal zeer goed ontworpen blogs en ik dacht dat ik dat soort representatie voor mijn eigen site wilde. Destijds kon je alleen bloggen met LiveJournal of iets lelijks en ik wilde iets minder lelijks voor mezelf. Dus ik begon door te gaan CSS: de definitieve gids en ik las die van Jeffrey Zeldman Ontwerpen met webstandaarden. Ik begon dat allemaal te lezen en mijn eigen pagina te maken. Terugkijkend was het een erg lelijk ontwerp, maar destijds vond ik het erg gaaf. En toen raakte ik geïnteresseerd in het ontwerp van blogs en begon ik te spelen met Photoshop en Illustrator enzovoort. "
Probleemoplossing
Dus, wat motiveert haar? "Ik los graag problemen op", zegt ze eenvoudig. Terwijl haar spraak steeds sneller gaat, vervolgt ze: "Ik vind het heerlijk om problemen op te lossen en ik zal alles leren wat nodig is om een probleem op te lossen, of het nu om ontwerp of code gaat. Ik vind het oplossen van een probleem een vorm van zelfexpressie. "
"Ik heb een visioen van iets dat ik wil", zegt ze, terwijl ze vertraagt tot een verbale galop en haar fascinatie voor coderen begint uit te leggen. “Er is een duidelijk pad dat je kunt zien. Er is een duidelijk pad naar het einde dat haalbaar is. Het punt is dat als ik aan het ontwerpen of schrijven ben, als productmanager, er geen duidelijke paden zijn. "
Even naar boven kijkend, blijft ze me vertellen wat coderen voor haar betekent: "Er zijn veel opties en ze zijn niet afhankelijk van de mening van anderen of het oordeel van anderen over jou. Als ik dit zou schrijven, zou ik dan als een idioot worden beschouwd? "
Van richting verandert, vervolgt ze: “Ik hou gewoon van abstracties. Weet je, ik zou mezelf niet als een goede programmeur beschouwen. Ik heb de afgelopen vijf jaar - althans sinds mijn afstuderen - geprobeerd programmeren te vermijden en [proberen] ontwerper te worden. Ik begon met webontwikkeling omdat het veel gemakkelijker leek om te doen dan programmeren. Wat ik [eerder] heb geleerd, wordt nu gebruikt voor API's en alle dingen waarmee we werken in HTML5. "
Een Twitter spuugde
Ik steek mijn arm open en vraag naar een recente ruzie die ze had met Instagram op Twitter. Ze bespreekt het in haar videopodcast Fripfrap met haar co-host Garann Means. "Het punt is," legde ze uit in de post van november 2012, "dat Instagram een zeer spraakmakende webproperty is [...] en dat het voor hen een pagina met profielen die [...] eruitziet als een hackproject in het weekend, ver buiten de lijn leek . Er waren heel duidelijke dingen die uit de mark-up sprongen. Ze hadden in het begin een heleboel JavaScript […] maar ik zag het niet significant worden gebruikt. Het werd heel triviaal gebruikt. "
Terwijl we het bericht bespreken, legt ze uit dat ze in India was en probeerde de site te laden. In de VS, waar breedband snel en overvloedig is, werd de site met plezier geladen. In India is het een ander verhaal. "Veel sites zijn geoptimaliseerd voor snel laden in de VS ... worden gehost in de VS maar hebben geen aandacht voor trage netwerken."
Ze lacht als ik meer vraag: "Het is gemakkelijk om me van streek te maken! Ik ben over het algemeen erg ontevreden. Het is moeilijk om iets te zien dat ik leuk vind, maar als ik dat doe, wordt mijn dag echt goed. Ik waardeer goede code. Als ik iets moois zie, laat het me even stilstaan en nadenken en denken dat ik het misschien moet overnemen. Het is goed om te zien dat mensen die moeite doen. "
Nu fronsend maar nog steeds aan het veranderen en zwaaien, blijft ze haar overtuiging uitbreiden dat sites elegant moeten worden gecodeerd, efficiënt en gemaakt in overeenstemming met webstandaarden. 'Ik stel me voor dat mijn vader en moeder [een site] gebruiken. Ik heb ze zien falen bij het gebruik van een website en het frustreert me omdat ik er niet elke dag voor ze kan zijn. Het maakt me boos dat ze denken dat het hun schuld is. Het is niet hun schuld. Het is de fout van de website. De website voldoet niet aan wat de gebruiker verwacht ”, voegt ze eraan toe.
Met die lijn diep in het zand getrokken, ga ik verder om haar te vragen naar de eeuwige wrijving die er bestaat tussen ontwerpers en ontwikkelaars. Begrijpt elke kant de andere echt? "Ik begrijp de wrijving helemaal niet", zegt ze.
Bilateraal gekibbel
“Ontwikkelaars zijn in zekere zin ontwerpers bij het ontwerpen van hun code. Ze ontwerpen om een probleem op te lossen, maar gebruiken er gewoon een andere tool voor: programmeertechnologie. Ontwerpers gebruiken andere tools, die visueel zijn. Eerlijk gezegd zie ik niet in waarom er enige wrijving zou moeten zijn, maar, weet je, ik kan begrijpen waarom er wrijving is. Aangenomen wordt dat er iets creatiefs is aan design, maar ontwikkelen is niet creatief. Het verbijstert me. Veel programmeurs die ik ken, zijn erg goede muzikanten en als je denkt dat muziek creatief is, zie ik niet in hoe je deze tweedeling kunt hebben. "
Ze pauzeert even, kijkt naar het plafond en dan rechtstreeks naar de camera. Ze trekt een rijke glimlach en geeft haar samenvatting over het bilaterale gekibbel tussen ontwerpers en ontwikkelaars: "Ik denk gewoon dat het een excuus is om dingen niet voor elkaar te krijgen."
Nu dat debat tot rust is gekomen, gaan we verder met het verkennen van de op standaarden gebaseerde ontwikkelingen waar ze het meest enthousiast over is.
Open standaarden
“Adobe draagt bij aan de Web Animation-specificatie die volgens mij enorm zal zijn. Op dit moment hebben we animaties in JavaScript, animatie in CSS en in SVG, en geen van hen werkt op dezelfde manier. Het voorstel van Web Animations springt in om dat allemaal te verenigen. Dus ik denk dat dat erg handig is. In CSS kun je geen reeksanimaties maken. Je kunt na één animatie niet zeggen dat je deze elementanimatie moet starten. Er zouden manieren zijn om dit te doen met het voorstel voor Web Animations. Dus dat is best groot voor mij. Ons team werkt ook aan het naar het web brengen van mengmodi en de mogelijkheid om GLSL Shaders te gebruiken om HTML-elementen te stylen. Ik ben ook enthousiast over de webcomponenten waaraan Google werkt. "
Ik vraag wat Shadow DOM is, wat doet het? “Op dit moment heb je veel widgets op een webpagina: tabbladen, UI-tabbladen, vervolgkeuzemenu's en dat soort dingen. Om ze aan het werk te krijgen, moet u een zeer groot JavaScript-framework opnemen, extra markeringen aan uw pagina toevoegen en vervolgens extra CSS toevoegen. Web Components streeft ernaar dergelijke UI-elementen op te splitsen in kleine componenten die meerdere keren kunnen worden hergebruikt, zodat u de componenten in eerste instantie alleen hoeft te laden en ze opnieuw hoeft te gebruiken wanneer u exemplaren van dergelijke componenten nodig hebt. Het zou het aantal netwerkverzoeken verminderen en de implementatiedetails van elk onderdeel abstraheren. Het zou erg schoon zijn. Het zou het programmeerparadigma tot stand brengen van abstracties in de webwereld, die we tot nu toe alleen in JavaScript hebben gezien. Nu probeert het dat naar HTML te brengen. "
We gaan verder met het bespreken van webstandaarden en ik vraag haar of ze denkt dat het het kenmerk is van een verantwoordelijke ontwikkelaar om bij te dragen aan webstandaarden, om iets terug te doen voor internet? "Ja. Omdat de browservertegenwoordigers geen mensen zijn die dag in dag uit aan de normen werken. Dus als je een webontwikkelaar bent en je vindt de baan echt vermoeiend, dan is het jouw verantwoordelijkheid om het minder vermoeiend te maken. " Op dit punt pauzeert ze even, glimlacht breed en geeft wat brutaal gezond verstand advies: "En de manier waarop je het zou doen, is ervoor zorgen dat de dingen die je gebruikt om je webpagina's ... minder te laten zuigen."
En op de een of andere manier leidde dat onze chat naar de laatste fase. Omdat ik voelde dat ik mogelijk op geleende tijd zat, vroeg ik om wat advies voor de volgende generatie webontwerpers en ontwikkelaars. Het .net-kantoor bereidt zich momenteel voor op onze grote prijsuitreiking, die bedoeld is om de sterkste nieuwe talenten op internet te vieren en te promoten. Wat zou Divya hen bieden? "Het eerste dat je je moet realiseren, is dat je niet alles kunt weten. U kunt niet bekwaam zijn in de hele stapel webtechnologieën. Hoeveel je ook probeert, je moet je realiseren dat het nooit genoeg is en je moet er vrede mee hebben. En dat is een beetje moeilijk om te doen. En ik denk dat het ook erg belangrijk is voor iedereen om te weten hoe internet werkt, hoe dingen beginnen vanaf de server en hoe het in je browser terechtkomt. Het is jouw medium en, voor ontwerpers en ontwikkelaars, is het erg belangrijk om elk aspect te kennen van hoe dingen werken en wat er gebeurt op elke positie in dat proces. Je moet het hele ding ontwerpen en niet alleen esthetische beelden. "
Er was echter tijd voor nog een stukje brute waarheid, voorspeld door een rijke glimlach: “Het is belangrijk om de gebruikers niet de schuld te geven. Er is veel neiging om gebruikers de schuld te geven, [om ze te zien als] idioten of dwazen. Het betekent dat we onze technologieën niet goed hebben ontworpen. "
"Ik heb hiervan een uur gepland", zegt ze terwijl ons gesprek ten einde loopt. We hebben alles in 41 minuten afgerond. Het is echter duidelijk dat Divya Manian om 21.00 uur Britse tijd, 13.00 uur Pacific Standard Time, vertrekt. Er was hier niets bruusk, niets van de haast die elke seconde telt die geschikt is voor bedrijfstypes. Problemen moeten worden opgelost.
In het laatste gebabbel merk ik op dat het onmogelijk is om je voor te stellen dat ze echt slaapt. 'Ik slaap ongeveer vier of vijf uur per dag. Ik vind het goed, 'glundert ze - en dan is het vaarwel.
Ontdek 50 prachtige gratis Photoshop-acties op onze zustersite, Creative Bloq.
