Ik dacht altijd aan seks op het werk. Nu denk ik erover na hoe ik iets goeds in de wereld kan doen. Waarom? Omdat ik liefde heb gevonden? Of God? Nee - omdat het gebruik van seks als een manier om culturele valuta te creëren, voorbij is. Goed doen is waar het om draait. Het is relatief eenvoudig om trends te identificeren en een sociaal geweten te uiten in marketingcampagnes. Het ontwerp is veel lastiger. Maar er is één wapen dat we in ons arsenaal hebben met de kracht om de wereld te redden: het lettertype. Afgezien van de woorden die worden uitgedrukt, heeft elke ontwerpkeuze die we hier maken enorme gevolgen voor de hoeveelheid inkt die wordt gebruikt (of beter gezegd: misbruik).
Dit klinkt misschien niet als een groot probleem op het (type) gezicht ervan. Maar het is. Dat is de reden waarom de Amerikaanse regering helemaal in de wolken is vanwege een 14-jarige jongen, Suvir Mirchandani. Hij heeft vastgesteld dat het miljoenen kan besparen door de lettertypen in officiële documenten van Times New Roman naar Garamond te veranderen. Voor zijn frisse gezicht - en voor mijn niet-zo-frisse-gezicht - is het een goed idee.
Ik prijs hem voor het uitdagen van de apathie. Maar waarom zou je stoppen bij Garamond? Laten we creatieve grenzen verleggen en een geheel nieuw lettertype ontwikkelen dat zowel duurzaam als sexy is. Elke poging die ik op het gebied van ecologische lettertypen heb gezien, was zwak, lelijk en duur. Zoals zoveel ecoproducten, voelden ze zich als één groot, dik compromis.
En daarom hebben we Monotype geïnformeerd om iets moois, duurzaams en helemaal gratis te maken. Het is een van de meest opwindende projecten waaraan ik ooit heb gewerkt, en het dwingt je om de spanning tussen deze drie doelstellingen constant in evenwicht te houden. De reactie van Monotype is ongelooflijk. Ik vind het geweldig dat het lettertype eleganter wordt naarmate het groter wordt. Ik vind het geweldig dat, bij meer standaardformaten, de inkt uitvloeit in de witte ruimte tussen de tientallen dunne lijnen en rondingen waaruit elke letter bestaat. En ik hou echt van de ’Q’ en ’R’.
Toen we eenmaal het lettertype hadden, hadden we een klant nodig om het wereldwijd te maken. We gooiden het in een tweet en in Ryman vonden we een soulmate. Een bedrijf dat slim genoeg is voor een idee als dit, en begrijpt dat mensen vragen om minder inkt te gebruiken hun bedrijf niet ondermijnt - het onderscheidt ze door iets goeds te doen. Samen zijn we vastbesloten om de wereld te veranderen, letter voor letter.
Nu is het aan jou. We willen dat dit het standaardlettertype van de wereld is. Als iedereen Ryman Eco zou gebruiken bij het afdrukken, zouden we meer dan 490 miljoen inktpatronen en bijna 15 miljoen vaten olie besparen. Dat komt overeen met 6,5 miljoen ton CO2-uitstoot per jaar.
Maar ik wil niet dat je Ryman Eco gebruikt omdat je 'zou moeten' (hoewel je het zeker zou moeten doen). Het is mijn droom dat de designwereld het omarmt en speelt met alle ideeën die in het lettertype zitten.
Het gaat niet alleen om een lettertype. Het gaat erom een ontwerp te maken voor het moderne leven dat werkt. En het is nog nooit zo urgent geweest - lees maar de laatste bevindingen van de VN over de opwarming van de aarde. Dit is onze kans om een designdeukje in het heelal te slaan. Durf jij de uitdaging aan?
Woorden: Nils Leonard
Nils Leonard is de uitvoerend creatief directeur bij Gray London en heeft sinds zijn benoeming toezicht gehouden op de meest winstgevende en creatief bekroonde jaren in de 52-jarige geschiedenis van het bureau. Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in uitgave 227 van Computer Arts.
