Inhoud
Zwaartekracht mag dan wel de spannende rit in de ruimte zijn die vorig jaar alle colonne inches en lof pakte, maar voor fans van bijna plausibele sci-fi was 2013 ook opmerkelijk voor de lancering van Europa Report. Hoewel Europa Report naar verluidt is geproduceerd voor minder dan een tiende van de film van Alfonso Cuarón, deelt het zijn preoccupaties met rigoureuze wetenschappelijke details en het verbijsterende isolement van de ruimte.
De New Yorkse studio Phosphene was verantwoordelijk voor het creëren van de ongerepte visuele effecten van de film. De studio, opgericht in 2008, heeft zich gespecialiseerd in vaak ‘onzichtbaar’ werk voor een reeks speelfilms en televisieprojecten. "Dit is een soort vertrek voor ons", merkt mede-oprichter van de studio John Bair op. "We hebben al eerder hard lichaams- en milieu-werk gedaan, maar niet zozeer in termen van naturalistische landschappen. Schepselwerk is ook relatief nieuw voor ons."
Bair heeft wel ervaring met wetenschappelijke documentaires, dus toen visual effects producer Mark Russell en regisseur Sebastián Cordero hen voor het eerst benaderden, zei hij dat het meteen als een natuurlijke match voelde.
"Het budget was echter een uitdaging, vooral gezien de aard van de film", zegt hij. "Toen we aan het fotograferen waren, was het doel om heel weinig te laten zien. Maar hoewel de 'ingesloten' documentaire benadering, grotendeels gebaseerd op afgesloten camera's, hetzelfde bleef, werd het bereik groter.
Uitbreiden
"Opeens moesten we bijvoorbeeld CG-astronauten maken voor de bredere foto's van de ruimtewandeling. Het budget werd een beetje opgeschroefd, maar we moesten nog steeds zuinig omgaan met het aantal foto's dat we toevoegden om het verhaal uit te breiden", zegt Bair .
Phosphene had oorspronkelijk niet verwacht dat het het schepselwerk van de film zou aankunnen. "We wisten niet zeker of een gespecialiseerd dierenhuis het zou aankunnen, maar aangezien we eerder aan een aantal opnamen werkten waarbij de bioluminescentie zichtbaar is onder het ijs, leek het gewoon een natuurlijke progressie."
Om het uiterlijk te ontwikkelen van het ruimtevaartuig dat de filmploeg vervoert op hun reis naar Jupiters maan Europa, nam het Phosphene-team een basissilhouet gemaakt door de kunstafdeling van de film en begon het vervolgens te bewerken tot een geloofwaardig gedetailleerde creatie met behulp van elk stukje beschikbaar real- levensreferentie, inclusief archiefmateriaal geleverd door Nasa en het Jet Propulsion Laboratory.
"Ook al lijkt een vaartuig er van een afstand uit alsof de componenten dezelfde toon hebben, als je eenmaal dichtbij komt, realiseer je je dat er zoveel onderdelen zijn, gemaakt in zoveel landen en met contrasterende stijlen,
die allemaal in elkaar zijn gezet, "zegt Bair.
"Ons team had veel plezier met het digitaal kit-bashen van al deze verschillende componenten uit de jaren 70 en 80 om iets te creëren dat er cool uitzag. We werkten ook nauw samen met de directeur fotografie om de positie te bepalen van de vaste camera's die naar het schip gericht waren, dus we wisten waar we ons moesten concentreren op het toevoegen van complexiteit. "
Slimme trucs
Phosphene koos bij het renderen van het vaartuig voor een realistische, hard verlichte benadering. "Referentiebeelden van het ruimtevaartuig hadden blauwe bolverlichting van de aarde, terwijl onze opnamen eruit moesten zien alsof ze ver in het zonnestelsel waren", zegt Bair.
"Onze opstelling maakte het renderen eenvoudig, maar harde verlichting kan er nogal kunstmatig uitzien, dus hebben we hier en daar een beetje bounce en lichtbloeding toegevoegd, zonder de hele GI-route af te leggen."
Voor de grootschalige weergaven van Europa vormden de Galileo-missies van NASA uit de jaren negentig de beste referentie, waardoor Phosphene een rudimentaire kaart kon bouwen om in Photoshop over te nemen, op te schalen en meer details toe te voegen.Texturen van gekrast metaal en luchtfotografie van woestijnen en met ijs bedekte delen van de aarde werden allemaal aan de mix toegevoegd. "We hebben toen een poging gedaan om een gigantische hoogtekaart te bouwen en meer details en verplaatsing toe te voegen in Mudbox", zegt Bair.
Voor uitzicht op het maanoppervlak, zegt hij dat ze hebben gewerkt met een voorgestelde Nasa-landingsplaats, dus de omgeving die in de film wordt gezien, komt eigenlijk ongeveer overeen met wat er bestaat. "We hebben toen in feite het relevante stuk uit onze bol gehaald, het opgeblazen en weer gek geworden in Mudbox."
Bair legt uit dat de ontwikkeling van het wezen een uitdaging was: de oorspronkelijke ontwerpen poneerden een kwalachtig wezen, maar toen besloten de producenten dat ze iets wilden dat op een mantarog leek.
"We zijn behoorlijk ver met dat model gegaan, maar tijdens bewegingstests zag het er gewoon niet bedreigend uit", zegt Bair. "Met nog maar drie weken te gaan, kwam het idee: er dook iets octopus-achtig op. We namen een poging tot het ontwerp, produceerden een animatic die liet zien dat het zeker werkte en sprongen er meteen in. In de film is het pas ongeveer een seconde duidelijk zichtbaar, dat is meer dan we hadden verwacht. Natuurlijk zal iedereen het frame bevriezen! " Als je dat nog niet hebt gedaan, zou je dat moeten doen.
Woorden: Mark Ramshaw
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in 3D World-uitgave 179.
