Inhoud
- 01. Schrik vervolgvragen niet uit de weg
- 02. Blijf altijd doelgericht
- 03. Zorg voor de juiste context met framing
Het begrijpen van de psychologie achter sociale interacties is een taak op zich, maar als je gefocust bent op pictogrammen, rasters, interacties, kun je gemakkelijk over het hoofd zien dat andere mensen gevoelens hebben die moeten worden beschermd - en dat jij ook doet.
Feedback is een noodzakelijk kwaad om het eindproduct te creëren dat gebruikers tevreden stelt, maar het dient zijn doel efficiënter met een juiste procedure.
Hieronder hebben we enkele feedbacktips verzameld van ontwerpexperts aan beide kanten. We hebben ze op een rijtje gezet om u te helpen de nuttige punten van feedback naar voren te halen en de schadelijke te minimaliseren. Zonder verder uitstel volgen hier 5 tips voor ontwerpfeedback die mensen niet zullen haten.
01. Schrik vervolgvragen niet uit de weg
Feedback moet een discussie op gang brengen, niet alleen worden gegeven, en dan gaat iedereen verder. Hierdoor lijkt het op een bevel, wat geen goede kritiek is. Door vervolgvragen te stellen ontstaat er een dialoog waarmee verschillende doelen worden bereikt.
Om te beginnen trekt het de kritiek naar voren - door elke hoek te begrijpen, begrijpt de ontvanger het probleem beter en of en welke delen ervan kunnen worden opgelost.
Bovendien kan het onderzoeken met vervolgvragen verdachte kritieken uitdagen. In dergelijke situaties is feedback niet altijd eerlijk, er spelen verborgen agenda's en persoonlijke motieven een rol. Vervolgvragen helpen bij het doorzoeken van wat geldig is en wat onder druk uit elkaar valt.
Er is echter niet altijd een slinkse ondertoon. Soms heeft de criticus eigenlijk een geldig punt, maar kan hij dat om wat voor reden dan ook niet onder woorden brengen. In dit geval zal het stellen van vervolgvragen de spreker helpen om daadwerkelijk uit te spreken wat hij wil zeggen. Sommige mensen hebben gewoon hulp nodig om zich goed uit te drukken.
Dustin Curtis raadt aan om jezelf te dwingen de criticus ten minste drie vragen te stellen. Hij wijst erop dat het formuleren van die vragen u zal helpen uw eigen mening te veranderen, waardoor dit voor iedereen een voordelige tactiek is.
02. Blijf altijd doelgericht
Zoals we hebben beschreven in Design Collaboration in the Enterprise, komen veel problemen met feedback voort uit verwarring over het einddoel.
Voor wie is dit product ontworpen? Wat hoopt het te bereiken? Hetzelfde ontwerpelement kan een perfecte keuze of een vreselijke keuze zijn, afhankelijk van de antwoorden op dit soort vragen.
Als in het begin niet iedereen dezelfde doelen begrijpt, zal de feedback misplaatst en ondoeltreffend zijn.
Idealiter worden de doelen bij de start van het project bepaald, maar als deze nooit uniform worden aangepakt, hoe eerder hoe beter. Zodra iedereen op dezelfde pagina zit over de beoogde gebruikers, strategieën, stijlen en criteria voor succes, zal de feedback gerichter en nuttiger zijn.
Anders trekt iedereen het ontwerp in verschillende richtingen, en krijg je iets dat aan alle criteria probeert te voldoen en aan geen enkele.
Neem de tijd om van tevoren de projectdoelen te herhalen. Als iemand van de baan raakt, kunt u ze op deze manier gemakkelijker terughalen. Bovendien zullen duidelijk vastgestelde doelen concreter de geldige commentaren van de eigenwijze uitspraken wegnemen en helpen bij het opruimen van sommige meningsverschillen.
03. Zorg voor de juiste context met framing
Als het door iedereen wordt geïmplementeerd, kan een goede framing een groot deel van de feedbackproblemen oplossen. Met framing bedoelen we de benadering of invalshoek waarin een commentaar wordt gepresenteerd. Hetzelfde probleem kan vanuit verschillende hoeken worden ingekaderd, maar sommige zijn nuttiger dan andere.
Yotam Troim stelt voor om een probleem te presenteren in plaats van een oplossing. Door een kritiek als een probleem te beschouwen, krijgen feedbacksessies een geheel nieuw gevoel. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar iets eenvoudigs, zoals kleurkeuze.
Een goede manier om de opmerking te kaderen zou zoiets zijn als: "Ik weet niet zeker of het kleurenschema past bij de sfeer van het product." Wat dit doet, is een discussie openen voor de groep: past dit kleurenschema echt, wat is de sfeer van het product, welk kleurenschema zou het beste werken, enz.
Dit zijn allemaal belangrijke vragen die aan het licht zijn gekomen door de manier waarop de opmerking is gemaakt. Bovendien kan nu de hele groep zijn mening geven over het kleurenschema in plaats van alleen de eerste persoon, en begint er een geïmproviseerde brainstormsessie waarin ieders expertise wordt geïntegreerd.
Vergelijk dat scenario met een scenario waarin de opmerking alleen als oplossing werd ingekaderd: "Ik denk dat het kleurenschema groenblauw moet zijn." Alle nuttige discussies uit het eerste scenario worden omzeild, en het wordt nu alleen de vraag of groenblauw zou werken of niet.
Laten we nu zeggen dat de tafel het er meteen mee eens is dat groen-blauw niet werkt en dat iedereen verder gaat. De kern van de opmerking - het kleurenschema werkt niet - wordt niet aangepakt, simpelweg omdat de spreker zijn kritiek vanuit een persoonlijk standpunt heeft ingekaderd.
Volgende pagina: formuleer uw feedback strategisch en beschik altijd over de feiten ...
